Gedoe
Door: Jeroen Berkhout
Blijf op de hoogte en volg jeroen
24 December 2016 | India, Pelling
De afgelopen weken hebben in het teken gestaan van (burocratisch) gedoe. Allereerst was er het Indiase visum dat we nog moesten regelen. We wilden vanaf Nepal de grens oversteken naar India en dachten dat een visum aanvragen niet zo moeilijk zou zijn, maar niets bleek minder waar. Een visum aanvragen kon alleen vanuit Kathmandu waarbij je in een week drie keer terug moest komen naar de ambassade en hierdoor zat een trip maken er dus ook niet echt in. We vonden dit te veel gedoe dus besloten we uiteindelijk naar India te vliegen, omdat je dan een elektronisch visum kon aanvragen. Dit leek simpeler maar bleek uiteindelijk ook nogal ingewikkeld hetgeen grotendeels te wijten was aan de ellenlange vragenlijsten (inclusief geboorteplaats ouders, alle landen afgelopen 10 jaar bezocht) die je vanwege slechte internetverbinding meerdere keren moest invullen op je smartphone. Maar goed, na een paar hoofdpijnuurtjes was het geregeld. 'Dit hadden we misschien beter in Nederland kunnen regelen' dacht ik aanvankelijk totdat Inge (die het inderdaad in Nederland geregeld had) het vliegtuig niet mocht instappen omdat ze niet binnen 30 maar binnen 31 dagen na het aanvragen van het visum naar India wilde reizen. Beteuterd lieten we haar achter in Nepal en en paar uur later landden we in Calcutta, de oude koloniale hoofdstad van India. We aten een van de beste maaltijden die ik ooit in m'n leven heb gegeten en raakten bevriend met Surjodeb, een Calcuttaanse student die ons de stad beter beter leerde kennen. Op zondag zou hij meedoen aan de marathon en toen we hem vergezelden om zijn shirtje op te halen leek het ons een geniaal idee om ook mee te gaan lopen, of in ieder geval een stukje. Dus de volgende dag torenden er boven de Indiase marathonpopulatie twee op bergschoenen lopende blanken uit die met zevemijlsstappen langs de verbaasde menigte renden. We hebben nog nooit zoveel selfie-verzoeken gehad als die paar uurtjes na de marathon..
De volgende dag aten we nog een laatste keer zo'n goddelijke maaltijd en strompelen daarna mank van de spierpijn van de vorige dag naar een pinautomaat waar we een boze Indiër tegenkwamen. Hoezo kwamen wij als toerist naar India, een land met zo'n slechte overheid, daar wil toch niemand heen? Het bleek dat hij met name boos was op het denominatiebeleid van de overheid. Een maand eerder had de minister namelijk een maatregel ingevoerd die corruptie zou moeten tegengaan: al het briefgeld van 500 en 1000 roepies (het grootste beschikbare briefgeld) werd ongeldig verklaard en men kon het inruilen tegen nieuw gedrukt geld. Het idee was dat lieden met grote hoeveelheden zwart cashgeld hier tegen de lamp zouden lopen, omdat ze niet konden aantonen waar het vandaan kwam en dus ook geen nieuw geld zouden krijgen. Of deze anti-corruptie maatregel daadwerkelijk iets gaat opleveren valt nog te bezien, maar de consequenties voor de eerlijke en hardwerkende Indiërs zijn enorm. Niet alleen moeten ze dagen in de rij staan om hun oude briefjes om te wisselen naar nieuw geld, maar ook zijn de pinautomaten nog niet uitgerust met het nieuwe geld hetgeen ervoor zorgt dat veel pinautomaten 'out of cash' zijn en dat er voor degenen die wel operatief zijn lange wachtrijen staan waarbij er bovendien een pinlimiet van 2500rs (+/- 35euro) geldt waardoor het voor velen noodzakelijk is om meerdere keren per week in deze rij te gaan staan. Maar goed, daarover was deze Indiër dus (begrijpelijkerwijs) ontstemd. Gelukkig gold dit pinlimiet niet voor toeristen en even later strompelen we met zakkenvol gloednieuw gedrukt geld naar het treinstation om daar de nachttrein naar Darjeeling te pakken.
Het gedoe zette zich voort. Voor de deelstaat Sikkim moesten we een permit aanvragen waarbij het aanvraagformulier bij het ene kantoortje kon worden opgehaald en bij het andere kantoortje (een half uur lopen) kon worden ingeleverd. Waarom zo ingewikkeld? No-one knows.
Bij het eten ontmoetten we een man die ons zeer kritische vragen stelde over onze pot Darjeeling thee. Proefde ze anders dan thuis en zo ja wat was er dan anders? Marien nam en slok, dacht even na en antwoorde dat de thee hier meer diepte had: ze had een bloemige geur, een licht bittere smaak en een zoete afdronk. Een grijns verscheen op het gezicht van de man. Dit was precies het antwoord dat hij wilde horen. Het bleek een manager te zijn van de Ring Tong Tea garden, een van de grotere theeplantages in Darjeeling. Hij nodigde ons uit om zijn theeplantage te bezoeken en nadat we de volgende dag onze Royal Enfield Bullet motoren hadden geregeld is dat precies wat we deden. Hij gaf ons een uitgebreide rondleiding door de uitgestrekte heuvels met theestruiken.
De volgende dag begon met een onprettige verassing: een lekke band. Shit hé, we hadden die dingen net één dag gehuurd! Maar goed, op zoek naar een garage en uiteindelijk kon de band voor anderhalve euro worden geplakt. Bij de grens van Sikkim werden we geconfronteerd met het zoveelste burocratische dieptepunt. Ja, we hadden een permit voor Sikkim, maar op dit checkpoint konden ze ons er niet doorlaten. Dat dit fout op het permit stond was de schuld van de West-Bengaalse overheid en niet hun probleem. En ja, het punt waar we wel naar binnen mochten lag 2km verder omhoog, maar toch konden ze ons er écht niet doorlaten. Dus moesten we terug via een hele omslachtige omweg naar min of meer het zelfde punt. Vier uur later stonden we daar en het was ongelooflijk: we mochten zonder verder gedoe Sikkim binnen! Daar rijden we nu nog elke dag door heuvelachtig landschap op onze heerlijke brullende motoren. Volgende bestemming wordt Myanmar, niet over land zoals aanvankelijk gepland, maar met het vliegtuig. Reden: naast het visum hebben we daarvoor nog een extra permit nodig dat 2-3 weken duurt.. Grrr.. Zo lang gaan we niet wachten!
Minpuntje: In de bergen
begint hier nu goed winter te worden. Het wordt hoog tijd voor de kust!
Pluspuntje: Ik ben nog helemaal niet ziek geweest deze reis! Afkloppen..
Tot slot: fijne kerstdagen iedereen!
De volgende dag aten we nog een laatste keer zo'n goddelijke maaltijd en strompelen daarna mank van de spierpijn van de vorige dag naar een pinautomaat waar we een boze Indiër tegenkwamen. Hoezo kwamen wij als toerist naar India, een land met zo'n slechte overheid, daar wil toch niemand heen? Het bleek dat hij met name boos was op het denominatiebeleid van de overheid. Een maand eerder had de minister namelijk een maatregel ingevoerd die corruptie zou moeten tegengaan: al het briefgeld van 500 en 1000 roepies (het grootste beschikbare briefgeld) werd ongeldig verklaard en men kon het inruilen tegen nieuw gedrukt geld. Het idee was dat lieden met grote hoeveelheden zwart cashgeld hier tegen de lamp zouden lopen, omdat ze niet konden aantonen waar het vandaan kwam en dus ook geen nieuw geld zouden krijgen. Of deze anti-corruptie maatregel daadwerkelijk iets gaat opleveren valt nog te bezien, maar de consequenties voor de eerlijke en hardwerkende Indiërs zijn enorm. Niet alleen moeten ze dagen in de rij staan om hun oude briefjes om te wisselen naar nieuw geld, maar ook zijn de pinautomaten nog niet uitgerust met het nieuwe geld hetgeen ervoor zorgt dat veel pinautomaten 'out of cash' zijn en dat er voor degenen die wel operatief zijn lange wachtrijen staan waarbij er bovendien een pinlimiet van 2500rs (+/- 35euro) geldt waardoor het voor velen noodzakelijk is om meerdere keren per week in deze rij te gaan staan. Maar goed, daarover was deze Indiër dus (begrijpelijkerwijs) ontstemd. Gelukkig gold dit pinlimiet niet voor toeristen en even later strompelen we met zakkenvol gloednieuw gedrukt geld naar het treinstation om daar de nachttrein naar Darjeeling te pakken.
Het gedoe zette zich voort. Voor de deelstaat Sikkim moesten we een permit aanvragen waarbij het aanvraagformulier bij het ene kantoortje kon worden opgehaald en bij het andere kantoortje (een half uur lopen) kon worden ingeleverd. Waarom zo ingewikkeld? No-one knows.
Bij het eten ontmoetten we een man die ons zeer kritische vragen stelde over onze pot Darjeeling thee. Proefde ze anders dan thuis en zo ja wat was er dan anders? Marien nam en slok, dacht even na en antwoorde dat de thee hier meer diepte had: ze had een bloemige geur, een licht bittere smaak en een zoete afdronk. Een grijns verscheen op het gezicht van de man. Dit was precies het antwoord dat hij wilde horen. Het bleek een manager te zijn van de Ring Tong Tea garden, een van de grotere theeplantages in Darjeeling. Hij nodigde ons uit om zijn theeplantage te bezoeken en nadat we de volgende dag onze Royal Enfield Bullet motoren hadden geregeld is dat precies wat we deden. Hij gaf ons een uitgebreide rondleiding door de uitgestrekte heuvels met theestruiken.
De volgende dag begon met een onprettige verassing: een lekke band. Shit hé, we hadden die dingen net één dag gehuurd! Maar goed, op zoek naar een garage en uiteindelijk kon de band voor anderhalve euro worden geplakt. Bij de grens van Sikkim werden we geconfronteerd met het zoveelste burocratische dieptepunt. Ja, we hadden een permit voor Sikkim, maar op dit checkpoint konden ze ons er niet doorlaten. Dat dit fout op het permit stond was de schuld van de West-Bengaalse overheid en niet hun probleem. En ja, het punt waar we wel naar binnen mochten lag 2km verder omhoog, maar toch konden ze ons er écht niet doorlaten. Dus moesten we terug via een hele omslachtige omweg naar min of meer het zelfde punt. Vier uur later stonden we daar en het was ongelooflijk: we mochten zonder verder gedoe Sikkim binnen! Daar rijden we nu nog elke dag door heuvelachtig landschap op onze heerlijke brullende motoren. Volgende bestemming wordt Myanmar, niet over land zoals aanvankelijk gepland, maar met het vliegtuig. Reden: naast het visum hebben we daarvoor nog een extra permit nodig dat 2-3 weken duurt.. Grrr.. Zo lang gaan we niet wachten!
Minpuntje: In de bergen
begint hier nu goed winter te worden. Het wordt hoog tijd voor de kust!
Pluspuntje: Ik ben nog helemaal niet ziek geweest deze reis! Afkloppen..
Tot slot: fijne kerstdagen iedereen!
-
24 December 2016 - 15:20
Ruud:
Life is what happens to you while you busy making other plans, John Lennon.
Jullie slaan je er goed doorheen zo te lezen. Even een stukje marathon doen, geniaal! Jullie doen waar de omgeving toe uitnodigt. Met andere woorden: succes met de nog grotere uitdaging, het volgende land want daar zijn ze nog niet ingesteld op toeristen (die marathons lopen op bergschoenen). Succes, met bijna het tweede deel van je reis. Twede Kerstdag is het bal bij ons, pluspuntje: Laura is erbij. -
24 December 2016 - 17:27
Gerda:
Weer prachtig om te lezen. Dank voor je kleurrijke verslag. Ik had jullie wel eens willen zien bij die marathon! Gelukkig Kerstfeest voor jou en Marien! Heel veel liefs, Mamma
-
24 December 2016 - 18:12
Laura:
Hey lieverd,
O o o, frustratie alom. Gelukkig zijn jullie met zijn tweeën en trekken jullie elkaar er doorheen ;-) Bereid je voor op Myanmar!
Die marathon vind wel het toppunt. Ik zie het ook helemaal voor me. En dan te bedenken dat jij een hekel aan wandelen en hardlopen hebt...
Geniet van de komende (bijzondere) dagen en tot skypes! Yesss!
xxxx -
26 December 2016 - 20:50
Steven:
Leuk leuk leuk, awesome awesome awesome! -
27 December 2016 - 20:31
Peter:
Weer een schitterend verhaal en wat een ervaringen. Leuk om te lezen maar vast nog leuker om daadwerkelijk te doen.
Kerst in de oorspronkelijke samenstelling (Rietha, Peter, Laura en Arno) was top maar we hebben nog aardig wat van de kalkoen over. Volgend jaar dus maar weer gewoon samen in AP. ;-) -
27 December 2016 - 20:46
Rietha:
Leuk stukje weer. Wat een gedoe met die visums en wat een pech voor Inge. Succes met het bereiken van Myanmar.
Liefs Rietha -
28 December 2016 - 12:40
Angela:
Ik wist niet dat India op de agenda stond, wat ontzettend leuk! De situaties die je schetst komen me heel bekend voor.. haha. Voor mij iig erg leuk om over te lezen, kijk uit naar de volgende. Goede reis! X
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
