De klim, de pijn en de revolutie
Door: jeroen berkhout
Blijf op de hoogte en volg jeroen
18 Juli 2014 | Nicaragua, León
Drup. Een zweetdruppel valt op de grond. Het is half zeven 's avonds in Leon, een van de warmste steden in Nicaragua. We wachten op het eten dat we zojuist hebben besteld. Verder hebben we geen inspanning geleverd, maar toch druipt het zweet van ons lichaam af. Met jaarlijks gemiddelde temperaturen van 31 en weinig wind is dat misschien ook niet zo gek, maar het is wel even wennen. Het is nu moeilijk voor te stellen dat we eergisteren met deze hitte nog twee vulkanen hebben beklommen.
Als eerste aan de beurt was de actieve vulkaan Cerro Negro ('zwarte berg') waar we met een soort van slee weer vanaf gleden. Daarna ploeterden we in een tweedaagse tocht naar vulkaan el Hoyo ('het gat'), bepakt met zeker 15 kilo per persoon (de helft bestaande uit water). Eenmaal op de top zagen we het fenomeen waaraan de vulkaan zijn naam te danken heeft : een perfect rond gat. Waarschijnlijk ontstaan door het ineenstorten van een stuk grond boven een luchtbel in het lavagesteente, hoewel theorien over buitenaardse wezens ook bestaan (zoals waarschijnlijk bij elk natuurspektakel). Vlakbij het mysterieuze gat zetten we onze tenten op een deden een poging om wat slaap te pakken, hetgeen maar gedeeltelijk lukte door de dikte van onze matjes in combinatie met de harde ondergrond. De volgende dag was het nog zo'n vier uur lopen tot we bij een heerlijk verfrissend kratermeer kwamen. Na een welverdiende duik werden we door de gidsen ingelicht over 'de dikke man'. Hij zou de weg door middel van prikkeldraad dusdanig hebben omgeleid dat hikers genoodzaakt zijn om over zijn landgoed te lopen. Hier vraagt hij (voor Nicaraguaanse begrippen) belachelijk veel geld voor en achtervolgt wanbetalers met een machete. De vrijwilligersorganisatie waarmee we deze trip deden had hierover al eerder contact met de politie gehad, maar deze wilde alleen komen als de ongemakken (lange reis, benzinekosten) ruimhartig werden gecompenseerd. Dus vooralsnog kan de 'dikke man' zijn gang blijven gaan, hoewel we hem op deze trip tot mijn teleurstelling niet zijn tegengekomen.
Een andere activiteit die me goed zal bijblijven is het bezoek aan een boerderij in de buurt Esteli. Aldaar overnachtten we bij het boerengezin van van Nelson en Lorena, uiterst vriendelijke en simpele mensen. Ze lieten ons de omgeving zien, molken samen met ons de koeien en deelden graag hun levensverhaal met ons. Hun grootste zorg was het uitblijven van de regen dit jaar (mogelijk door weerfenoneem el nino danwel het broeikaseffect), maar zoals bij veel gezinnen in Centraal-Amerika waren bij verder doorvragen er ook financiele zorgen. Nelson had hierdoor in het verleden al eens de illegale oversteek naar de Verenigde Staten gemaakt en het speelde door zijn hoofd om deze riskante actie nog eens te herhalen. Dit tot ongenoegen van Lorena, die hem vooralsnog had weten over te halen in Nicaragua te blijven.
Echter niet hun levensverhaal of gastvrijheid, maar de paardentocht op de laatste dag is de belangrijkste reden dat ik dit bezoek nog lang zal herinneren. Vijf uur lang reden we langs uitkijkpunten en watervalletjes. Ik dacht dat ik dat met mijn paardrijdervaring wel aan zou kunnen, maar dat had ik mooi mis. Eenmaal terug bij de boerderij stapte ik met een verkrampt gezicht van het paard. De broeiige warmte en de ritmische bewegingen van het galop hadden hun tol geeist. 'Wie zijn billen brandt, moet op de blaren zitten', gaat het gezegde. Maar geloof me, wie vijf uur op een paard zit moet dat ook. Nu, bijna een week later, vermijd ik nog steeds de stoelen zonder kussens.
Maar goed, verdere details zal ik jullie besparen. Nu dus in Leon, een stad omgeven door 14 vulkanen en tevens 'de hoofdstad van de revolutie'. Om hier iets meer over te weten te komen bezochten we vandaag het museum van 'heroes & martires' waar we werden rondgeleid door Marcelo, een gepassioneerd vertellende ex-guerilla. Kort samengevat voerden de guerilla's bestaande uit boeren, studenten, vrouwen en kinderen strijd tegen de door de Verenogde Staten aangestelde dictatorfamilie genaamd Somosa. Na jarenlange perioden van oorlog wonnen de sandinisten (zo noemden de guerilla's zich, naar oprichter Sandino) uiteindelijk de oorlog. De dictator vluchtte naar Paraguay, waar hij een jaar later door zijn vijanden werd opgespoord en met een bazuka uit zijn auto werd geschoten.
Hoewel Marcelo enthousiast vertelde over de overwinning zag ik de pijn in zijn ogen veroorzaakt door jarenlange oorlog. Zestien jaar nog maar was hij toen Leon door het dictatoriale regime Leon bombardeerde. Het bewijs hiervan draagt hij nog immer bij zich in de vorm van een scherf die zich destijds een stukje in zijn schedel had geboord en sindsdien nooit was verwijderd. Zijn moeder en twee zussen hadden het bombardement niet overleefd. Wat hij verder heeft meegemaakt in de daaropvolgende oorlogsjaren blijft giswerk, maar toen we bij het afscheid onze namen gaven zei hij met een trieste blik 'Oh, Laura. Ik had ooit een 'compadrita' die zo heette..
Minpuntje: De halve finale tegen Argentinie. Hoewel ik stiekem ook wel een beetje opgelucht was dat Nederland geen wereldkampioen werd op het moment dat ik er niet was.
Pluspuntje: het Europese voedsel in Leon (bruin brood, kaas, chocoladecroissants) na wekenlang driemaal daags gallo pinto (=rijst met bonen, met alle gastro-intestionale gevolgen van dien..) te hebben gegeten.
-
18 Juli 2014 - 18:31
Ruud:
Hombre, otro cuento muy chistozo, sobre todo el camino a caballo por el monte. "A caballo vamos pa'l monte" es una canción muy popular. Bueno, estamos muy bien sudando y disfrutando el verano con unos días tropicales. El miércoles lo pasamos muy bien celebrando el cumpleanos de tu madre. Ahora hace 30 grados y voy a tomar mi sopita y una cerveza. Hoy estuvimos Erik y yo en la casa de sus padres y acabamos con herengue. Chau pues, mi abrazo de siempre y mucha suerte en el viaje. -
19 Juli 2014 - 08:52
Rietha:
Wat een tocht hebben jullie weer gemaakt, en dat met die warmte. Hier is het ook 30 graden en ik probeer zo min mogelijk te bewegen ;-) Mooie foto's, Laura heeft wel lol met haar paard. Leuk dat haar lessen van 20 jaar geleden nog weer eens van pas komen.
Op naar de volgende uitdaging! -
19 Juli 2014 - 10:53
Peter:
Mooi verhaal weer man. Blijf genieten! -
19 Juli 2014 - 12:00
Irlen:
ziet er goed uit Laura en JB! -
19 Juli 2014 - 12:16
Jan-Cees:
Mooi om op de hoogte te blijven van jullie avonturen daar! -
19 Juli 2014 - 18:50
Jan-dirk:
prachtig verhaal, vooral het stuk over de revolutie bracht herinneringen naar boven aan de studie geschiedenis die ik ooit deed en daardoor ook de vraag die toen ook al voelde bij de voltooide revolutie in Nicaraqua, t.w. of de mensen aldaar gelukkiger waren geworden door de opstand. Graag het antwoord bij jullie terugkomst. Zo'n vette sigaar is natuurlijk ook niet slecht! -
26 Juli 2014 - 16:30
Jessie En Abe:
Sjonge, ik voel de warmte bijna als ik jullie stukje lees! ;) Af en toe wel afzien, maar een hele bijzondere ervaring volgens mij! Veel plezier nog, blijf heel svp en tot snel weer xx -
28 Juli 2014 - 17:44
Gabi:
lieber jeroen und liebe laura,
was für ein schönes selbstbestimmtes leben wir doch haben,
ich bin froh das wir freiheit leben können, denn nur dann lernen wir unsere eigenen grenzen kennen.
ich schicke euch viel liebe wie all die menschen die euch begleiten und pforten setzen die ihr selber überschreiten könnt, dahin. grüße gabi
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
