Into the wild
Door: Jeroen Berkhout
Blijf op de hoogte en volg jeroen
29 Mei 2010 | Argentinië, Córdoba
Overal gitaarmuziek, mooie vrouwen, mensen die een praatje met je willen maken, extreem duur openbaar vervoer (als je Bolivia gewend bent) en steden met een Europese feel: het is goed te merken dat ik in Argentinie ben. Om er te komen was geen pretje; mijn smeekbede om geen vertraging had namelijk niet geholpen. Na twee dagen te hebben vastgezeten in vieze koude Chileense steden (waar ik ook nog bijna beroofd werd) en 50 uur (!) bussen kwam in eindelijk aan in Salta. Zodra ik had genoten van een welverdiende douche pakte ik de bus naar het centrum waar ik Polke (studiegenoot, ik wist dat hij in Salta zou zijn) tegen het lijf liep. Na een paar glazen goede wijn en menig potje pool kon ik voor het eerste in 5 dagen LANGUIT in mijn tentje gaan liggen. Samen met Richard, een Nieuw-Zeelander waarmee Polke reisde boekten we de volgende dag een auto voor een week. Diezelfde dag bezochten we nog een Peña (een typisch soort restaurant in deze regio waar troubadours gewoon net als iedereen aan een tafeltje zitten en onder het genot van flink wat rode wijn de mooiste liedjes zingen, zie foto) en aten ons vol aan salteñas (gevulde broodjes). Volgende dag begon onze roadtrip. We haalden onze Volkswagen Gol op, deden boodschappen en na een paar uur te hebben gereden en besloten we op zo'n 3000m hoogte te stoppen om te kamperen in het nationale park. De tenten werden opgezet en een vuur werd gemaakt terwijl Richard zijn kookkunsten toonde en ons een heerlijke maaltijd voorschotelde. Ik was blij dat ik in La Paz een degelijke slaapzak had gekocht, want de nacht was koud. Dat realiseerde ik me helemaal toen ik de volgende morgen een verkleumde Polke zag zitten/liggen in de auto. Het was te koud geweest in zijn tent en dus had hij al zijn kleren aangedaan en de auto-stoel zover mogelijk naar achteren gezet om zo een slaappoging te doen (wat naar zijn eigen zeggen niet gelukt was). De rest van de week reden we door de mooiste landschappen via Cachi naar Cafayate en terug naar Salta. De tijd dat we niet in de auto zaten werd er getoept (kaartspel), gevist (na een aantal mislukte pogingen hadden we uiteindelijk een maaltijd uit het meer weten te vissen) en genoten van (soms te veel) rode wijn. Omdat we een auto ter beschikking hadden konden we kamperen waar we maar wilden en ik heb in mijn leven nog niet op zulke mooie plekjes mijn tent opgezet!
De een-na-laatste dag was een flinke domper. We stopten ergens bij een river om ons te wassen en te genieten van het uitzicht. Na een uurtje stapten we in de auto en reden door. Na vijf minuten besefte ik me dat m'n camera nog bij de brug lag. Ik maakte me niet zo'n zorgen, omdat er heel weinig auto's passeerden en omdat de camera moeilijk te zien was vanaf de weg. Bij de brug aangekomen was de camera weg. Er was ons maar een auto tegemoetgekomen (grijze citroen) en in onze redenatie moest de bestuurder daarvan de camera hebben meegenomen. De volgende uren scheurden we met gevaar voor eigen leven over de weg naar Cafayate op zoek naar de grijze Citroen. Echt waar, ik heb in mijn leven nog nooit zo hard gereden.. In Cachi zagen we 'm staan bij een benzine station. Ik stapte op de bestuurder af en vroeg of hij een camera had gevonden. Hij ontkende dat, stapte snel in de auto en probeerde weg te rijden. In mijn ogen was dit behoorlijk verdacht gedrag en ik opende zijn portier zodat hij niet kon ontsnappen. Hierop stapte de man uit de auto en begon tegen me aan te schreeuwen. Ondertussen inspecteerde Polke of de camera in zijn auto lag. Dit bleek niet het geval en toen de vrouw toen het gezin van de man uit het restaurantje kwamen lopen waren we overtuigd dat dit niet de goede Citroen was. Na nog twee uur achterdochtig naar alle grijze auto's te hebben gekeken gaf ik het op: ik was mijn camera kwijt.. KUT!
Vandaag splitsen onze wegen. Ik heb mijn twee 'road-trip genoten' net uitgezwaaid en vanavond pak ik zelf de bus naar Cordoba. Vanaf nu is het afgelopen met de warmte. Hoe zuidelijker ik ga hoe kouder het wordt en de winters in Patagonie schijnen niet niks te zijn..
Pluspuntje: Leuk om weer even met vrienden te reizen!
Minpuntje: Camera's zijn bijna twee keer zo duur in Argentinie als in Europa...
Foto's (van Richard) op http://picasaweb.google.com/berkhoutje/Argentinie
De een-na-laatste dag was een flinke domper. We stopten ergens bij een river om ons te wassen en te genieten van het uitzicht. Na een uurtje stapten we in de auto en reden door. Na vijf minuten besefte ik me dat m'n camera nog bij de brug lag. Ik maakte me niet zo'n zorgen, omdat er heel weinig auto's passeerden en omdat de camera moeilijk te zien was vanaf de weg. Bij de brug aangekomen was de camera weg. Er was ons maar een auto tegemoetgekomen (grijze citroen) en in onze redenatie moest de bestuurder daarvan de camera hebben meegenomen. De volgende uren scheurden we met gevaar voor eigen leven over de weg naar Cafayate op zoek naar de grijze Citroen. Echt waar, ik heb in mijn leven nog nooit zo hard gereden.. In Cachi zagen we 'm staan bij een benzine station. Ik stapte op de bestuurder af en vroeg of hij een camera had gevonden. Hij ontkende dat, stapte snel in de auto en probeerde weg te rijden. In mijn ogen was dit behoorlijk verdacht gedrag en ik opende zijn portier zodat hij niet kon ontsnappen. Hierop stapte de man uit de auto en begon tegen me aan te schreeuwen. Ondertussen inspecteerde Polke of de camera in zijn auto lag. Dit bleek niet het geval en toen de vrouw toen het gezin van de man uit het restaurantje kwamen lopen waren we overtuigd dat dit niet de goede Citroen was. Na nog twee uur achterdochtig naar alle grijze auto's te hebben gekeken gaf ik het op: ik was mijn camera kwijt.. KUT!
Vandaag splitsen onze wegen. Ik heb mijn twee 'road-trip genoten' net uitgezwaaid en vanavond pak ik zelf de bus naar Cordoba. Vanaf nu is het afgelopen met de warmte. Hoe zuidelijker ik ga hoe kouder het wordt en de winters in Patagonie schijnen niet niks te zijn..
Pluspuntje: Leuk om weer even met vrienden te reizen!
Minpuntje: Camera's zijn bijna twee keer zo duur in Argentinie als in Europa...
Foto's (van Richard) op http://picasaweb.google.com/berkhoutje/Argentinie
-
30 Mei 2010 - 06:41
Ruud:
Gracias por tu llamada. Eres en mi vida un fuente de placer y energía. Siempre me haces reír por tu modo de ser. Por eso cuídate bien porque sé que hay muchos que te aman y queiren compartir mucho contigo. -
30 Mei 2010 - 07:43
Lisanne:
Tering he (sorry voor de woordkeus) maar wat doe jij weer ongeloofelijk gave dingen!! Dit is niet backpacken zoals tegenwoordig iedereen dat doet, nee dit is écht rondtrekken, met je tentje overal en nergens slapen en je eigen maaltijd bij elkaar vissen!! Ik vind het zo gaaf wat je allemaal doet.. Echt heel jaloers.. En je verhalen zijn weer een welkome afleiding op een dag die in het teken van veel studeren staat!! Maar morgen is het zoveer, dan ben ik KLAAR! xx -
30 Mei 2010 - 07:44
Lisanne:
PS: heel kut van je camera.. Wel goed dat jullie m nog geprobeerd hebben te vinden, je hebt in ieder geval gedaan wat je kon. Maar heel erg balen voor je.. en je had nog wel zon mooie camera.. Maar de tijd dat je hem had is ie je wel goed van dienst geweest! Nu maar een goedkoper exemplaar kopen voor de rest van de tijd?? -
31 Mei 2010 - 11:04
Rietha:
Balen van je camera. Hoop dat er niet te veel mooie foto's opstonden. Een wegwerptoestel is misschien het beste, geen lol om te pikken.
Geniet van je reis. -
02 Juni 2010 - 09:13
Laura:
Wat moet jij je in je nopjes voelen! Klinkt perfect voor jou: gitaarmuziek, lekker eten, uhh vrouwen.. haha!
Geniet lekker lief, en tot morgen alweer! Uitgebreide update dus bereid je voor ;-)
xxx vanuit het mooie aussie
-
04 Juni 2010 - 14:58
Gabi Und Jan :
endlich argentinien, deine augen sehen europäisch, aber lern doch die musik der straßen. tanz auch mal, wir umarmen dich gabi und jan
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
