Nog één week spanning en nog één maand reizen.
Door: Jeroen Berkhout
Blijf op de hoogte en volg jeroen
03 Juli 2010 | Argentinië, San Ignacio
Negen, tien, elf.. Toen de vallende sterren niet meer op twee handen te tellen waren sloot ik mijn ogen met een glimlach op mn gezicht. Ik zat achter op een pick-up terug naar de bewoonde wereld en was nog steeds aan het nagenieten deze perfecte dag. Achterin de bak van een pick-up truck hobbelde ik ergens tussen Colonia Pelegrini (een klein dorpje vlakbij de jungle) en Posadas (stad ten noord-oosten van Buenos Aires) en had net een van de mooiste zonsondergangen in mijn leven gezien. De dag was als volgt begonnen: ik werd wakker door een smsje van Laura dat ze en negen (!) voor haar stagebeoordeling had gekregen. Ik stapte de tent uit een maakte me klaar voor een boottocht door het nationale park. De gids navigeerde ons (twee Spaanse reizigers en mijzelf) door de natuurlijke habitat van krokodillen, slangen, herten, piranhas, capybaras (grootste knaagdieren ter wereld) en vele soorten vogels (zie foto´s). Prachtig om te zien, maar na een ruime twee uur werd ik een beetje zenuwachtig. De tour was zou om elf uur afgelopen zijn, maar was nu al een kwartier uitgelopen. Zodra de boot was aangelegd sprintte ik terug naar de camping en plofde op de bank in de negenentwintigste minuut van Nederland-Brazilie. Teleurgesteld zag ik rechtsboven in beeld de stand: 0-1. Ik hoef geen van jullie uit te leggen hoe de wedstrijd verder verliep, maar het eindsignaal kwam precies op tijd, want ik had geen nagels meer over om op te bijten.. Ik had ondertussen iedereen die aan het kijken was overgehaald om Nederland te steunen, dus we hadden een klein overwinnigsfeestje. Zou mijn droomfinale (Argeninie-Nederland) dan toch waar worden?
Voor Colonia de Pelegrini had ik een ruime twee weken in Buenos Aires vertoefd en het zou een beetje saai zijn alles op te sommen wat ik gedaan heb, maar hieronder wat highligts.
Tango: Een avond besloot ik met Natasa (een kroatische medereiziger die voor een half jaar in Buenos Aires gaat wonen) mee te gaan naar een tango-club. Zij danst zeker drie keer per week naar in zo´n club, maar ik had het nog nooit gezien. Ik voelde me ietwat underdressed en dansen kon ik ook al niet dus ik bleef wijselijk aan mijn tafel zitten. Toch genoot ik: iedereen was superelegant gekleed en er waren een paar echt goede dansers te zien op de vloer. Om een uurtje of twee kregen we een show van het nationale kampioensduo dat kennelijk ook aanwezig was die nacht. Het was zeer indrukwekkend en even kreeg ik de kriebels om ook tango te gaan leren, maar bedacht me vervolgens dat het me minstens 5 jaar zou kosten voordat ik de basis onder controle zou hebben en stapte van dit idee af..
Steak in La Cabrera: geen verdere woorden nodig.
Jazz-club Thelonious: Voor het eerst in Argentie dat er wat goede jazz te horen is.
WK: Wedstrijden van Argentinie kijken in het overvolle Plaza San Martin.
Pollerapantalon: Op een zonnige dag liep ik door de stad op weg naar de metro toen ik saxofoonmuziek hoorde. Ik liep richting het geluid en vond een bandje (genaamd Pollerapantalon) omgeven door een ring van toeschouwers. De saxofoniste deed me aan iemand denken die ik ken in Nederland en speelde supergoed. Uiteindelijk ben ik daar twee uur blijven staan, heb twee cd´s gekocht en heb ze daarna nog een keer zien spelen in een cafeetje.
Santa Fe: Na twee weken in de hoofdstad besloot ik Julia (contact uit B.A.) en haar familie te gaan bezoeken in Sante Fe (een stad iets groter dan Utrecht vijf uur van Buenos Aires). Ze nam me mee naar een latijnsamerikaans zang-optreden van haar waarna we ´wat gingen eten´ met de andere leden van haar koor. Ik stelde me een een goedkope snackbar op de hoek van de straat voor, maar we reden naar een feestzaal inclusief BBQ en biertab die toebehoorde aan een van de bassisten. Na twee uur feesten werd de muziek gestopt en werd er een bandje gevormd uit een paar mensen uit de zaal: een gitarist, bassist, trompetist, percussionist en zangeres. Samen klonken ze heerlijk en ik vroeg me af hoe dit in vredesnaam mogelijk was toen ik me bedacht dat ik in een zaal vol muziekanten stond. Vanaf toen ging het feest pas echt los. Echt elke Argentijn(se) lijkt te kunnen dansen en hoewel ik m´n best deed om me niet te laten kennen vrees ik dat het voor iedereen duidelijk was dat ik niet van hier was..
Asado: We waren laat thuis en toen ik de volgende morgen om 12 uur wakker werd rook ik de geur van vlees. Die middag zou Argentinie het opnemen tegen Mexico en volgens
traditie wordt dat altijd vooraf gegaan door een BBQ. En hier weten ze zeker hoe ze dat moeten aanpakken: geen goedkope super-de-boer worstjes en stokbrood, maar spareribs, steak, top kwaliteit hamburgers, bloedworst, lam en gelukkig ook wat salades. Met een veel te volle buik begaf het hele gezelschap zich naar de woonkamer waar ik, onder veel gejuich, geklap, gedans en getoeter, Argentinie zag winnen van Mexico.
Bus: Na een dag shoppen en (hopelijk) genoeg warme kleren te hebben ingeslagen voor Patagonie stapte ik in de bus terug naar het hostel toen er iets grappigs gebeurde: Een straathond stapte ook in de bus, zocht een comfortabel plaatsje en wilde niet meer de bus uit ondanks tevergeefse pogingen van een politieman en de buschauffeur. Na tien minuten te hebben geprobeerd de hond met voedsel de bus uit te lokken (ze waren allesbehalve hardhandig) vonden de heren het wel genoeg geweest en de bus vertrok. En ja hoor, we waren nog geen 50 meter verder toen de hond op de lege stoel naast mij klom en zich het gemakkelijk maakte. Dit vonden de Argentijnen maar al te grappig en camera`s werden uit de tas gehaald voor een kiekje van deze brutale hond. Het was leuk om de reacties te zien: iedereen begon met elkaar over de hond te praten en niemand vond het vies of ergerde zich aan de hond. Zelfs niet de mensen die moesten staan. I love the Argentinians!
Pluspuntje: Over twee dagen zie ik Dino en gaan we naar de Iguazu watervallen!
Minpuntje: Vandaag is heel Argentinie in de rouw door de brute nederlaag tegen Duitsland.
Foto´s op http://picasaweb.google.com/berkhoutje/Argentinie
Voor Colonia de Pelegrini had ik een ruime twee weken in Buenos Aires vertoefd en het zou een beetje saai zijn alles op te sommen wat ik gedaan heb, maar hieronder wat highligts.
Tango: Een avond besloot ik met Natasa (een kroatische medereiziger die voor een half jaar in Buenos Aires gaat wonen) mee te gaan naar een tango-club. Zij danst zeker drie keer per week naar in zo´n club, maar ik had het nog nooit gezien. Ik voelde me ietwat underdressed en dansen kon ik ook al niet dus ik bleef wijselijk aan mijn tafel zitten. Toch genoot ik: iedereen was superelegant gekleed en er waren een paar echt goede dansers te zien op de vloer. Om een uurtje of twee kregen we een show van het nationale kampioensduo dat kennelijk ook aanwezig was die nacht. Het was zeer indrukwekkend en even kreeg ik de kriebels om ook tango te gaan leren, maar bedacht me vervolgens dat het me minstens 5 jaar zou kosten voordat ik de basis onder controle zou hebben en stapte van dit idee af..
Steak in La Cabrera: geen verdere woorden nodig.
Jazz-club Thelonious: Voor het eerst in Argentie dat er wat goede jazz te horen is.
WK: Wedstrijden van Argentinie kijken in het overvolle Plaza San Martin.
Pollerapantalon: Op een zonnige dag liep ik door de stad op weg naar de metro toen ik saxofoonmuziek hoorde. Ik liep richting het geluid en vond een bandje (genaamd Pollerapantalon) omgeven door een ring van toeschouwers. De saxofoniste deed me aan iemand denken die ik ken in Nederland en speelde supergoed. Uiteindelijk ben ik daar twee uur blijven staan, heb twee cd´s gekocht en heb ze daarna nog een keer zien spelen in een cafeetje.
Santa Fe: Na twee weken in de hoofdstad besloot ik Julia (contact uit B.A.) en haar familie te gaan bezoeken in Sante Fe (een stad iets groter dan Utrecht vijf uur van Buenos Aires). Ze nam me mee naar een latijnsamerikaans zang-optreden van haar waarna we ´wat gingen eten´ met de andere leden van haar koor. Ik stelde me een een goedkope snackbar op de hoek van de straat voor, maar we reden naar een feestzaal inclusief BBQ en biertab die toebehoorde aan een van de bassisten. Na twee uur feesten werd de muziek gestopt en werd er een bandje gevormd uit een paar mensen uit de zaal: een gitarist, bassist, trompetist, percussionist en zangeres. Samen klonken ze heerlijk en ik vroeg me af hoe dit in vredesnaam mogelijk was toen ik me bedacht dat ik in een zaal vol muziekanten stond. Vanaf toen ging het feest pas echt los. Echt elke Argentijn(se) lijkt te kunnen dansen en hoewel ik m´n best deed om me niet te laten kennen vrees ik dat het voor iedereen duidelijk was dat ik niet van hier was..
Asado: We waren laat thuis en toen ik de volgende morgen om 12 uur wakker werd rook ik de geur van vlees. Die middag zou Argentinie het opnemen tegen Mexico en volgens
traditie wordt dat altijd vooraf gegaan door een BBQ. En hier weten ze zeker hoe ze dat moeten aanpakken: geen goedkope super-de-boer worstjes en stokbrood, maar spareribs, steak, top kwaliteit hamburgers, bloedworst, lam en gelukkig ook wat salades. Met een veel te volle buik begaf het hele gezelschap zich naar de woonkamer waar ik, onder veel gejuich, geklap, gedans en getoeter, Argentinie zag winnen van Mexico.
Bus: Na een dag shoppen en (hopelijk) genoeg warme kleren te hebben ingeslagen voor Patagonie stapte ik in de bus terug naar het hostel toen er iets grappigs gebeurde: Een straathond stapte ook in de bus, zocht een comfortabel plaatsje en wilde niet meer de bus uit ondanks tevergeefse pogingen van een politieman en de buschauffeur. Na tien minuten te hebben geprobeerd de hond met voedsel de bus uit te lokken (ze waren allesbehalve hardhandig) vonden de heren het wel genoeg geweest en de bus vertrok. En ja hoor, we waren nog geen 50 meter verder toen de hond op de lege stoel naast mij klom en zich het gemakkelijk maakte. Dit vonden de Argentijnen maar al te grappig en camera`s werden uit de tas gehaald voor een kiekje van deze brutale hond. Het was leuk om de reacties te zien: iedereen begon met elkaar over de hond te praten en niemand vond het vies of ergerde zich aan de hond. Zelfs niet de mensen die moesten staan. I love the Argentinians!
Pluspuntje: Over twee dagen zie ik Dino en gaan we naar de Iguazu watervallen!
Minpuntje: Vandaag is heel Argentinie in de rouw door de brute nederlaag tegen Duitsland.
Foto´s op http://picasaweb.google.com/berkhoutje/Argentinie
-
04 Juli 2010 - 08:48
Esther M:
Mooi verhaal weer Jeroen (en ze vervelen zeker nog niet hoor!)! Geniet met volle teugen van je laatste maand!
Groetjes,
Esther -
04 Juli 2010 - 12:10
Gabi Und Jan :
hallo in argentinien,
wir haben das wm-spiel auch gesehen und haben gedacht, das du es auch siehst. unerwartet war deutschland doch besser,
mal sehen wer nun weiter gegen wen spielt. argentinien hört sich so durchwachsen von leben an, mit tanz musik essen und feiern. und da gehört traurig sein auch dazu, wenn man dann wieder lacht. viel spaß mit dino. wahrscheinlich holen wir dich in frankfurt ab, haben mit ruud gesprochen. schrei mal den genauen ablauf....grüße gabi und jan -
04 Juli 2010 - 12:18
Micha:
Blijf maar komen met die verhalen hoor, ik vind ze elke keer heerlijk om te lezen. Toch ook weer heel fijn dat je terugkeert naar ons (nu wel aardig warme) kikkerlandje. Dan kunnen we Chileense BBQ's gaan geven :)
Ciao Micha -
04 Juli 2010 - 14:52
Steven:
Another two weeks in the life of a chiller. Niet stoppen met posten, het blijft me verbazen hoeveel leuke dingen een mens kan doen in twee weken. Jammer voor je dat het einde een soort van in zicht komt..
Minpunt: Dan is je super reis tot een einde.
Pluspunt: Dan gaan we hier helemaal los.
-
04 Juli 2010 - 17:47
Ruud:
Bueno hombre, Holanda todavia esta en el Mundial y espero que juege contra Espana el 11 de este mes. Estamos en el paraiso de Sjef y Maria Jose en el lago de Orta en el norte de Italia. Es el sitio mas bello del mundo por lo que yo sepa. Mama disfruta mucho y no quiere volver a Holanda. Hace muy buen tiempo y tener a dos amigos como ellos es el regalo mas grande de mi vida. En agosto tienes que trabajar conmigo porque tengo 55000 folletos para distribuir. Asi puedes ganar plata para comprar otra camera...
Espero que vayas a tener otro viaje de tu vida a Patagonia y que vayas a celebrar la amistad con Dino como tu sabes hacerlo. Mi abrazo de siempre. -
05 Juli 2010 - 02:42
Laura:
Hoi lieffie,
Klinkt als het perfecte weekend! En een fantastische tijd in B.A. Jammer dat het er bijna op zit voor je, voor mij gaat het nu beginnen!
Geniet met Dino!!
En... tot snel :)
Dikke kus! -
05 Juli 2010 - 07:07
Irlen:
vet man, ook mooi volgens mij om die voetbalsfeer daar mee te maken..Veel plezier met Dino in Patagonie (ja daar ben ik echt heel jaloers op, volgens mij is dat zo ontzettend mooi!) en denk aan NL op 11 juli;) -
05 Juli 2010 - 09:19
Rietha:
Wat een belevenissen weer.
Als je Nederland nu maar niet saai gaat vinden. Geniet nog maar lekker van je laatste deel van deze bijzondere reis. -
25 Juli 2010 - 18:46
Mam:
Geniet nog extra van je laatste week Argentinië, het aftellen gaat beginnen!
Ben net terug van een weekendje Wilma en Gert: fietsen, wandelen,lekker uit eten, kletsen...
Hou je goed! Mam
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
