Future sailors
Door: Jeroen Berkhout
Blijf op de hoogte en volg jeroen
01 Augustus 2010 | Argentinië, San Ignacio
Lang geleden leefde er in een dorp in de buurt van de rivier eens een beeldschoon meisje genaamd Naipi. Ze was zo mooi dat de slangengod zich vermomde en haar ouders om haar hand vroeg. Helaas voor deze god had Naipi al een vriendje en samen vluchtten zij met een kano over de rivier Iguazu. Toen de slangengod dit zag werd hij zo ongelooflijk boos dat hij met zijn kracht de rivier en aarde doormidden brak. Zo onstonden de watervallen van Iguazu. Althans, volgens de oude legende van de Guarani indianen. Ik kan het proberen te beschrijven en foto´s laten zien, maar de enige manier om de onmetelijkheid van de Iguazu watervallen mee te maken is om er door heen te lopen. In totaal zijn het 275 watervallen waarvan de meest indrukwekkende (´Garganta del diablo´ = keelgat van de duivel) 82 meter hoog en 150 meter breed is. Maar nogmaals: de watervallen zijn onbeschrijflijk, dus koop een ticket naar Argentinie en beleef het zelf!
Na dit natuurgeweld gingen we terug naar de hoofdstad, waar we veel geld uitgaven aan warme kleren en kampeerspullen voor ons Patagonie avontuur. Elke Argentijn verklaarde ons namelijk voor gek en voorspelde dat we dood zouden gaan van de kou. In Buenos Aires beleefde ik ook, op aandringen van Dino, mijn eerste couch-surf avontuur (voor onwetenden --> check www.couchsurfing.org/about): we bleven slapen bij supervriendelijke Pablo die ons voorzag van kampeerspullen en ons meenam naar een kleine circusvoostelling. De volgende dag vlogen we naar Ushuaia waar we de eerste dag Nederland de WK-finale zagen verliezen en dus de rest van de dag van pure ellende niks meer gedaan hebben. Ushuaia is de meest zuidelijke stad van Zuid-Amerika en wordt ook wel ´fin del mundo´ (einde van de wereld) genoemd. Het ligt relatief vlakbij Antartica en de zuidpool en we hadden dan ook gedacht dat het bitterkoud zou zijn, maar tot onze verbazing daalden de temperaturen niet eens tot onder het vriespunt. Na deze fascinerende stad voor drie dagen te hebben verkend maakten we een veel te lange busreis naar Calafate. Daar bezochten we de gletsjer Perito Moreno: een behoorlijk indrukwekkende gletsjer waarvan je elke dag stukken kunt zien afbreken (natuurlijk fenomeen, geen broeikaseffect). Vaak hoorden we een enorm geroffel en gedonder, maar stonden telkens niet aan de goede kant om dit spektakel te zien. Ons adrenaline niveau steeg behoorlijk tijdens een picknick vlak onder de gletsjer. Dit werd sterk afgeraden, omdat er al tientallen mensen hun dood hadden gevonden op deze manier, maar na 5 minuten twijfelen besloten we toch over het hekje te klimmen en ons geluk te beproeven. Eenmaal beneden dronken we onze maté en waren elke keer doodstil zodra we ook maar het kleinste kraakgeluidje hoorden, wetend dat er elk moment een brok ijs naar beneden kon vallen met alle gevolgen van dien. Gelukkig voor ons gebeurde dit niet en liepen we een half uur later weer keurig over het uitgestippelde toeristenpad.
Onze volgende bestemming was El Chalten; een trekkingsoord dat in de zomer overladen is met toeristen maar nu in het laagseizoen bijna uitgestorven is. Slechts gekleed in lange broek en trui (zo warm is het) deden we trekkings naar de Fitz Roy, Cerro Torre, Lago Capri en Lago Torre. De laatste dag waaide het zo hard dat we na een ochtendwandelingetje de rest van de dag maar in het hostel gechilld hebben. Urenlang in bussen zitten waren we een beetje zat, dus besloten we voor de verandering eens een boot te nemen. De boot (genaamd Navimag) bracht ons in 4 dagen van Puerto Natales (Chili) bijna 2000 km noordelijker. We hadden eigenlijk gedacht dat er veel backpackers zouden zijn, dat de boot zou stoppen voor uitstapjes naar gletsjers en dat we veel beesten zouden zien, maar het bleek dat dit alleen in de zomer het geval was. We zaten in totaal met z´n zessen op de boot, zijn nergens gestopt en hebben (los van een verdwaalde zeeleeuw) geen beest gezien. Wel veel gekaart, veel afleveringen van ´Mighty Boosh´ gezien (waardoor we vier dagen met het liedje ´future sailers´ in ons hoofd hebben rondgelopen) en gelukkig hadden we wat flesjes wijn en rum aan boord meegenomen. Terug aan land de bus gepakt naar Bariloche (ski-oord in Argentinie). Mooi stadje, maar wel erg toeristisch dus besloten we iets zuidelijker te gaan naar Esquel waar Dino zijn eerste snowboard sessie ooit beleefde. Hij deed het best goed voor een beginner, maar af en toe kon ik mijn lachen toch niet inhouden.
´There she blows´! In mijn verbeelding was ik Tashtego en schreeuwde tegen de rest van de bemanning dat ik Moby Dick had gezien. In werkelijkheid zat ik op een bootje met 30 andere toeristen in oranje reddingsvesten en fluisterde ´Check, daar komt ie´ tegen Dino, toen ik de eerste Right Whale zag. We waren in Peninsula Valdes, een schie dedreiland waar deze kolosale beesten het grootste deel van het jaar te bewonderen zijn. Ik had niet verwacht ze zo dichtbij te zien. Ze zwommen af en toe zo vlak bij de boot dat het mogelijk was om ze aan te raken. Net toen aan het bedenken was of dat een goed idee was kwam er een boven, spoot zijn waterdamp in de lucht en de wind blies het in mijn gezicht. Ja hoor, weer iets wat ik van mijn lijstje kan afstrepen: bespuugd worden door een walvis, check.. We kampeerden aan het strand en ´s nachts konden we de beesten horen spuiten en hun staart op het water horen slaan. De laatste dag op het schiereiland besloten we een fietstocht te doen, maar raakten hopeloos verdwaald en na 5 uur tegen Patagonische winden in te hebben gefietst brachten we doodmoe de fietsen terug en na een simpel maaltje te hebben gekookt kropen we in onze tenten.
Op dit moment zitten we bij Natasa (een vriendin uit Buenos Aires) en morgen vlieg ik terug naar Nederland. Veel mensen vragen me of ik zin heb om terug te gaan. Moeilijke vraag.. Aan de ene kant heb ik heel veel zin om iedereen weer te zien, maar aan de andere kant zou ik ook nog wel een paar maanden kunnen blijven om (bijvoorbeeld) Brazilie te verkennen. Maarja, dat laat ik dan nog even zitten tot de volgende reis.. Tot snel iedereen!
Pluspuntje:Ik heb zin om terug te zijn in Amsterdam (in de zomer) met iedereen om me heen die me lief is.
Minpuntje: Ik ben bang dat ik behoorlijk zal moeten wennen aan het dagelijks leven in Nederland..
Foto´s op http://picasaweb.google.com/berkhoutje/Argentinie
Na dit natuurgeweld gingen we terug naar de hoofdstad, waar we veel geld uitgaven aan warme kleren en kampeerspullen voor ons Patagonie avontuur. Elke Argentijn verklaarde ons namelijk voor gek en voorspelde dat we dood zouden gaan van de kou. In Buenos Aires beleefde ik ook, op aandringen van Dino, mijn eerste couch-surf avontuur (voor onwetenden --> check www.couchsurfing.org/about): we bleven slapen bij supervriendelijke Pablo die ons voorzag van kampeerspullen en ons meenam naar een kleine circusvoostelling. De volgende dag vlogen we naar Ushuaia waar we de eerste dag Nederland de WK-finale zagen verliezen en dus de rest van de dag van pure ellende niks meer gedaan hebben. Ushuaia is de meest zuidelijke stad van Zuid-Amerika en wordt ook wel ´fin del mundo´ (einde van de wereld) genoemd. Het ligt relatief vlakbij Antartica en de zuidpool en we hadden dan ook gedacht dat het bitterkoud zou zijn, maar tot onze verbazing daalden de temperaturen niet eens tot onder het vriespunt. Na deze fascinerende stad voor drie dagen te hebben verkend maakten we een veel te lange busreis naar Calafate. Daar bezochten we de gletsjer Perito Moreno: een behoorlijk indrukwekkende gletsjer waarvan je elke dag stukken kunt zien afbreken (natuurlijk fenomeen, geen broeikaseffect). Vaak hoorden we een enorm geroffel en gedonder, maar stonden telkens niet aan de goede kant om dit spektakel te zien. Ons adrenaline niveau steeg behoorlijk tijdens een picknick vlak onder de gletsjer. Dit werd sterk afgeraden, omdat er al tientallen mensen hun dood hadden gevonden op deze manier, maar na 5 minuten twijfelen besloten we toch over het hekje te klimmen en ons geluk te beproeven. Eenmaal beneden dronken we onze maté en waren elke keer doodstil zodra we ook maar het kleinste kraakgeluidje hoorden, wetend dat er elk moment een brok ijs naar beneden kon vallen met alle gevolgen van dien. Gelukkig voor ons gebeurde dit niet en liepen we een half uur later weer keurig over het uitgestippelde toeristenpad.
Onze volgende bestemming was El Chalten; een trekkingsoord dat in de zomer overladen is met toeristen maar nu in het laagseizoen bijna uitgestorven is. Slechts gekleed in lange broek en trui (zo warm is het) deden we trekkings naar de Fitz Roy, Cerro Torre, Lago Capri en Lago Torre. De laatste dag waaide het zo hard dat we na een ochtendwandelingetje de rest van de dag maar in het hostel gechilld hebben. Urenlang in bussen zitten waren we een beetje zat, dus besloten we voor de verandering eens een boot te nemen. De boot (genaamd Navimag) bracht ons in 4 dagen van Puerto Natales (Chili) bijna 2000 km noordelijker. We hadden eigenlijk gedacht dat er veel backpackers zouden zijn, dat de boot zou stoppen voor uitstapjes naar gletsjers en dat we veel beesten zouden zien, maar het bleek dat dit alleen in de zomer het geval was. We zaten in totaal met z´n zessen op de boot, zijn nergens gestopt en hebben (los van een verdwaalde zeeleeuw) geen beest gezien. Wel veel gekaart, veel afleveringen van ´Mighty Boosh´ gezien (waardoor we vier dagen met het liedje ´future sailers´ in ons hoofd hebben rondgelopen) en gelukkig hadden we wat flesjes wijn en rum aan boord meegenomen. Terug aan land de bus gepakt naar Bariloche (ski-oord in Argentinie). Mooi stadje, maar wel erg toeristisch dus besloten we iets zuidelijker te gaan naar Esquel waar Dino zijn eerste snowboard sessie ooit beleefde. Hij deed het best goed voor een beginner, maar af en toe kon ik mijn lachen toch niet inhouden.
´There she blows´! In mijn verbeelding was ik Tashtego en schreeuwde tegen de rest van de bemanning dat ik Moby Dick had gezien. In werkelijkheid zat ik op een bootje met 30 andere toeristen in oranje reddingsvesten en fluisterde ´Check, daar komt ie´ tegen Dino, toen ik de eerste Right Whale zag. We waren in Peninsula Valdes, een schie dedreiland waar deze kolosale beesten het grootste deel van het jaar te bewonderen zijn. Ik had niet verwacht ze zo dichtbij te zien. Ze zwommen af en toe zo vlak bij de boot dat het mogelijk was om ze aan te raken. Net toen aan het bedenken was of dat een goed idee was kwam er een boven, spoot zijn waterdamp in de lucht en de wind blies het in mijn gezicht. Ja hoor, weer iets wat ik van mijn lijstje kan afstrepen: bespuugd worden door een walvis, check.. We kampeerden aan het strand en ´s nachts konden we de beesten horen spuiten en hun staart op het water horen slaan. De laatste dag op het schiereiland besloten we een fietstocht te doen, maar raakten hopeloos verdwaald en na 5 uur tegen Patagonische winden in te hebben gefietst brachten we doodmoe de fietsen terug en na een simpel maaltje te hebben gekookt kropen we in onze tenten.
Op dit moment zitten we bij Natasa (een vriendin uit Buenos Aires) en morgen vlieg ik terug naar Nederland. Veel mensen vragen me of ik zin heb om terug te gaan. Moeilijke vraag.. Aan de ene kant heb ik heel veel zin om iedereen weer te zien, maar aan de andere kant zou ik ook nog wel een paar maanden kunnen blijven om (bijvoorbeeld) Brazilie te verkennen. Maarja, dat laat ik dan nog even zitten tot de volgende reis.. Tot snel iedereen!
Pluspuntje:Ik heb zin om terug te zijn in Amsterdam (in de zomer) met iedereen om me heen die me lief is.
Minpuntje: Ik ben bang dat ik behoorlijk zal moeten wennen aan het dagelijks leven in Nederland..
Foto´s op http://picasaweb.google.com/berkhoutje/Argentinie
-
02 Augustus 2010 - 05:17
Ruudi:
Estaba esperando las últimas noticias y otra vez me sorprendiste con tus cuentos. Gracias por tanta alegría en los últimos 8 meses. Hasta en Woltersum y más allá ya saben de ti. Todo el mundo está de acuerdo que debes viajar más y escribir más. Un Médico sin fronteras con la pinta de Usted es compartir la vida con más gente.Que no vayas a olvidar la guitarra porque sin música no gira la planeta. Qué venga la música. Mi abrazo de pronto. -
02 Augustus 2010 - 07:52
Boudewijn:
Tijd dat je terugkomt mafkees. Zorg dat je gauw met Laura onder een dekbed ligt in plaats van onder een gletsjer met Dino.
Succes met wennen hier, Boudewijn -
02 Augustus 2010 - 10:04
Irlen:
JB, Patagonie moet echt zo geweldig zijn, en wel toepasselijk dat jij een van de droevigste dagen al gelijk meemaakte aan het einde van de wereld;) tot snel ouwe -
02 Augustus 2010 - 10:17
Mam:
Jeroen, weet dat ik echt supertrots op je ben! Wat een avonturen en wat een schitterende foto's weer! Tot binnenkort...
-
02 Augustus 2010 - 10:58
Rietha:
Wow. Wel iets te uitagend hoor, om over dat hekje te klimmen. Ik sluit me aan bij Boudewijn. Wie weet wat je anders nog zou uitproberen. Veel plezier in zonnig Holland! -
02 Augustus 2010 - 11:45
Lotte:
heey jeroen,
mooi jaartje gehad:) begin je binnen kort ook met je co toevallig:P
tot snel
groetjes lotte -
03 Augustus 2010 - 03:52
Ruud:
Vluchtschema Jeroen (onder voorbehoud):
JJ 8070 from Sao Paulo-Guarulhos, Brasilien
Airline: TAM Linhas Aéreas
Info for Collectors:
Scheduled, 14:30 , 08/03/2010
Expected: 16:44 , 08/03/2010
Terminal 1 | Hall B
Wedden dat hij beter geslapen heeft in het vliegtuig dan wij in onze bedden?
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
